علی اشرف درویشیان کودکان سرزمین خود را تنها گذاشت

برای اشرف داستان های « آبشوران »  که در « سال های ابری » آسمان کرمانشاه به دنیا آمد.

کودکی را با رنج و غم هایی برای تکه ای نان تجربه کرد، در مدرسه بر دستان  کوچک اش ترکه های چوب شکست، تا از او انسانی فرمانبر بسازند، اما او فرمان نبرد، تا در قامت آموزگاری که واژگان را با مهر بر زبان می راند و در دل دانش آموزان روستایی و محروم شهری می نشاند، فراتر رود و نویسنده « ایستادگی » معنا شود.

او رفت و رفت تا باردیگر از میان متل ها و افسانه های کردی که در همه زندگی در جان اش بازتاب داشت، بازگردد، در سپیده دمی که « سال های آفتابی » نام خواهد گرفت. یاد او گرامی باد!