کودکان ناشنوا در گرفتن اطلاعات به‌جای گوش از چشمان خود استفاده می‌کنند. دشواری ادای واژگان و دشواری همراه کردن نمادهای نوشتاری با صداها، کودک ناشنوا را در ارتباط گیری با متن کتاب و درک مطالب آن با مشکل روبه‌رو می‌کند. به همین سبب کودکان ناشنوا بیشتر از مهارت‌های کافی خواندن بی‌بهره‌اند.
شماری از کارشناسان بر این باورند که حس بینایی در نبود حس شنوایی می‌تواند نمادهای زبانی را به کودک ناشنوا منتقل کند. بنابراین شناخت این نشانه‌ها نخستین زبانی است که این کودکان می‌آموزند و در ضمن اساسی‌ترین وسیله ارتباطی آنان به شمار می‌رود. زبان اشاره یک زبان دیداری و حرکتی با ساختار دستوری و ریتم ویژه خود، متفاوت از زبان گفتاری است. زبان اشاره برای انتقال یک معنای دقیق به حرکت‌های بدنی، حالت‌های بیانی چهره‌ای و ایجاد علامت نیاز دارد. کودکان ناشنوا نیز مانند دیگر کودکان به کتاب‌های چاپی نیاز دارند. امروزه برای بهره‌مند شدن این کودکان از گونه‌های مختلف داستانی، در کنار متن اصلی داستان نشانه‌های زبان اشاره نیز می‌آید. این‌گونه کتاب‌ها نه تنها سبب می‌شود که کودکان ناشنوا با متن کتاب بهتر ارتباط برقرار کنند، بلکه کودکان غیر ناشنوا را نیز تشویق می‌کند که با آشنایی با این نشانه‌ها با دوستان ناشنوای خود ارتباط بهتری برقرار کنند. کتابک در این‌بخش کتاب‌هایی را که دارای زبان اشاره هستند به خانواده‌ها، آموزگاران و مروجان معرفی می‌کند، تا شوق خواندن در کودکان ناشنوا هر چه بیشتر برانگیخته شود.