معرفی فرفره‌بازی

فرفره‌بازی از بازی‌های سنتی کودکان درهند و پاکستان است؛ کودکان در گذشته علاقه‌ی‌ فراوانی به این بازی داشتند، اما امروزه به دلیل علایق دیگر اهمیت کمتری دارند. با این حال، کودکان هنوز در محله‌های قدیمی به صورت گروهی فرفره‌بازی می‌کنند. این بازی بخشی از زندگی کودکان در روستاهای هند است.

تاریخچه‌ی فرفره‌بازی

1. این بازی مربوط به هزاران سال قبل است. اولین فرفره‌ها مانند بسیاری از بازی‌های سنتی، به‌طورمثال تیله‌بازی، ازجنس گِل بودند و حدود 3500 سال قبل از میلاد کشف شدند. به نظر می‌رسد که سال‌ها پیش کودکان تخته‌های سنگ را می‌چرخاندند.
2. فرفره‌های چوبی بعدها حدود 2000 سال قبل از میلاد پیدا شدند. فرفره‌های ابتدایی در اروپا از جنس استخوان بودند. این فرفره‌ها بسیار ساده‌تر از فرفره‌هایی بودند که امروزه در فروشگاه‌های اسباب‌بازی‌های قدیمی پیدا می‌شود؛ و با یک چرخش انگشت می‌چرخیدند.
3. بسیار جالب توجه است که تعادل فرفره‌ی چوبی روی یک میخ حفظ می‌شود. این همان «اثر ژیروسکوپی» است که ترکیبی از قوانین جهانی اینرسی/ تکانه، اصطکاک/ گرانش و تبدیل انرژی پتانسیل به انرژی جنبشی است.
4. فرفره در سراسر تاریخ کاربردهای فراوان داشته است. کودکان قرن‌ها از این وسیله برای بازی استفاده کرده‌اند. فرفره در پیش گویی، بازی برد و باخت و هدایای خدایان در بعضی از فرهنگ‌ها برای زندگی پس از مرگ به کار رفته است. امروزه فرفره برای بازی و سرگرمی استفاده می‌شود. همچنین، در مسابقات قهرمانی و پهلوانی و بازی‌های مهارتی و نقش‌آفرینی به کار می‌رود.

نام‌های دیگر فرفره‌بازی

• بامبارام در کارناتاکا و تامیل[1]
• لاتو دراردو[2]
• تاپ[3] در انگلیسی
• بونگارالو آاتا در آندرا پرادش[4]

وسایل مورد نیاز فرفره‌بازی

1. قسمت چوبی (با رنگ‌آمیزی اختیاری و طراحی جالب از هر نوعی که لازم باشد).
2. میخ سر فرفره، که در قسمت میانی قرار می‌گیرد.
3. نخ/ ریسمانی، که برای چرخش فرفره مناسب باشد و همچنین برای کشیدن آن به سمت بالا استفاده می‌شود.

روش بازی فرفره‌بازی در هند

1- این بازی بسیار ساده است و قوانین بسیار ساده‌ای نیز دارد.

2- بازی اینگونه آغاز می‌شود که همه‌ی بازیکنان مرحله‌ی «پرتاب» را هم‌زمان انجام بدهند. مرحله‌ی «شروع» با شمارش 1، 2، 3 و پیچیدن ریسمان فرفره‌ها آغاز می‌شود. سپس بازیکنان آن را رها می‌کنند تا تاب ریسمان باز شود، فرفره را روی زمین می‌اندازند تا بچرخد و با سرعت ممکن ریسمان را برمی‌دارند.

بازی‌های سنتی قدیمی و محلی را بیشتر بشناسید

3- از دست دادن مرحله‌ی پرتاب:

1. اگر فرفره با میخ روی زمین نچرخد، به آن «ماتای[5]» می‌گویند و بازیکن در این صورت پرتاب را از دست می‌دهد.
2. اگر بازیکن نتواند فرفره را با ریسمان‌اش بگیرد، پرتاب را از دست می‌دهد.
3. اگر بازیکن آخرین فردی باشد که مرحلهٔ شروع را تمام می‌کند، پرتاب را از دست می‌دهید.

4- بازیکنی که پرتاب را از دست می‌دهد، فرفره‌اش را در دایره‌ای می‌گذارد که روی زمین کشیده شده است. بازیکنان دیگر به فرفره‌ای که در مرکز دایره می‌چرخد، حمله می‌کنند.

5- بازیکنانی که پرتاب را با موفقیت انجام داده‌اند، سعی می‌کنند فرفره‌شان را بالای سر فرفره‌ای که در دایره است بچرخانند، آن را متوقف یا از دایره خارج کنند.

فرفره‌بازی به روش‌های دیگر

گروهی از بازیکنان یکی یکی فرفره‌های‌شان را می‌چرخانند. یکی از بازیکنان زمان بازی را برای همه‌ی افراد ثبت می‌کند. فردی برنده‌ی بازی است که فرفره‌اش زمان بیشتری چرخیده باشد.

 خطا در فرفره‌بازی[6]

1. اگر میخ فرفرهٔ بازیکن روی فرفره‌ای قرار گرفت که داخل دایره است، یک خطا از او گرفته می‌شود.
2. بهترین بازیکن کمترین خطا را دارد و این نشانهٔ اعتبار است.
3. بازیکنان معمولاً برای اجتناب از خطاهای زیاد یک فرفرهٔ زاپاس دارند، که به آن «فرفره‌ی پانداتی[7]» می‌گویند و در تامیل به معنای همسر است. بازیکنان با استفاده از فرفره‌ی «پوروشان[8]» (در تامیل به معنای شوهر) به فرفره‌ی افراد دیگر خطا می‌دهند و با پانداتی از افراد دیگر خطا را دریافت می‌کنند.
4. بازیکنان همیشه از فرفره‌ی پوروشان به خوبی مراقبت می‌کنند.

بیشتر بخوانید

• معرفی طناب‌بازی
• معرفی تیله‌بازی