دوست دارم دنیای من اینگونه باشد!

 گروه سنی: دوم تا پنجم دبستان 

ابزار مورد نیاز: کاغذرنگی، چسب، قیچی، گواش، پاستل، مدادرنگ. 

از کودکان خواستم چشم های شان را ببندند. متنی زیبا را که بیانگر زیبایی های طبیعت و زندگی است، آرام آرام برای شان خواندم. فضای این شعر به آن ها کمک می کرد پا به سرزمین رویاهای خود بگذارند. خانه ای را که دوست دارند، رودخانه ها و کوه هایی که خوششان می آید و آدم هایی را که کارها و رفتارشان آن گونه است که می خواهند تصور کنند. رنگ درختان، آسمان، لباس ها و صداها و بوهایی را که دوست دارند در نظر آورند. پس از پایان متن، از آن ها خواستم به کلاس برگردند و دنیای شان را خارج از هر قاعده و قانونی نقاشی کنند. 

کودکان درخت هایی با تنه های قرمز، کوههای وارونه، خانه شکلاتی و گنج هایی که در گوشه و کنار شهر ریخته و کسی به آن ها توجهی ندارد، آدم هایی فضایی که به راحتی با مردم زمین زندگی می کنند، پدر و مادر هایی که هم سن و هم اندازه کودکان شان هستند، لباس هایی از گلبرگ، خورشید نقره، پرنده هایی که می خوانند و ما می فهمیم چه می گویند را به تصویر کشیده بودند و همه آرزو می کردند می توانستند به سرزمین نقاشی شان بروند. 

به کودکان پیشنهاد کردم "کتاب های گردان" از رویاهای شان درست کنند تا همیشه بتوانند آن را حس کنند. ابتدا کاغذ رنگی را از وسط تا زدند شکل نصف میوه یا گل یا حیوان یا هرچیزی که در تصویر رویای ما وجود دارد را روی قسمت تا شده کاغذ کشیدند. 

بعد آن را برش دادند و چندتا از آن درست کردند. برش ها را از لبه های قسمت های بسته روی هم چسباندند و با یک تکه مقوا دسته ای برای بالای آن درست کردند داستان رویای شان را روی صفحات آن نوشتند. در صفحه اول هم شناسنامه کتاب را نوشتند. با نخ، کتاب را از سقف آویزان کردند تا با باد حرکت کند و در حال حرکت بدون ورق زدن آن را بخوانند.  

 این فعالیت را نیره آقا طهرانی در انجمن دوست داران ادبیات کودک اصفهان اجرا کرده است.