فعل خواندن امر و نهی بر نمی تابد، حتی پشتیبان امر و نهی هم نیست و این خودداری را با افعال دیگری مانند دوست داشتن ... رویا دیدن ... تقسیم می کند. البته، می شود امتحان کرد: "دوستم بدار!"، "رویا ببین!"، "بخوان، امّا این ها را بخوان!"، "زودباش، من به تو امرمی کنم بخوانی!" نتیجه؟ صفر! روی کتاب به خواب رفته است! یا برای گریز از خواندن کتاب از میان چهارچوب پنجره به عالم خیال پروازکرده است.
خوابی با چشمان باز! اگر چه کتاب هنوز در برابرش گشوده است یا حتی بنظر بیآید که در پشت میزکارش، خیلی جدی در حال مطالعه است. شاید او در برابراین پرسش که از کتاب خوشت آمده یا نه؟ نه نگوید و قصد کودتا هم نداشته باشد ولی ناگفته پیداست که توضیحات کتاب او را خسته کرده است.
بهتر است جوان عصر رسانه های دیداری وشنیداری را درک کرد وگرنه او دوباره به خواب می رود. در این اثر تجربه های فراوانی را درباره خواندن و نخواندن کودکان و نوجوانان از جنبه های روانشناسانه بیان می کند و به علاقه نوجوانان به انواع مواد خواندنی می پردازد. پدیدآورندگان کتاب خواندن این اثر را به خانواده هایی که مایل هستند دختران و پسران و جوانان اشان اهل مطالعه شوند پیشنهاد می کند. پایان بخش کتاب شامل مجموعه ای از حقوقی است که رعایت آن برای کتاب خوان ها ضروری تشخیص داده شده است.