بهره گیری از کار کودکان

بخش پایانی هفت عامل آسیب زا که زندگی کودکان را تهدید می کند

بخش اول        بخش دوم        بخش سوم        بخش چهارم        بخش پنجم        بخش ششم

به گزارش سازمان بین المللی کار، اکنون ۲۵۰ میلیون کودک کار در سن میان ۵ تا ۱۴ ساله در جهان هستند، که از بهره بردن از دوره کودکی محروم و در دنیای تیره کار ارزان قیمت و پنهان یا بدون تعریف و چارچوب استثمار می شوند.

آسیا ، افریقا و امریکای لاتین سر قاره ایی هستند که بیش ترین شمار نیروی کار کودکان را در خود دارند. این کودکان یا در معدن ها کارمی کنند، یا در خیابان ها زباله گردآوری می کنند یا در کارگاه هایی به غایت غیربهداشتی در برابر انواع آلودگی ها، پسماندها را جدا می سازند. به جز این هنوز بسیاری از کودکان هستند که در مناطقی مانند ایران و پاکستان و افغانستان پشت دار قالی زندگی شان تباه می شود.

علیرغم فعالیت های گسترده سازمان های بین المللی مانند یونیسف ، هیچ تغییر معناداری نه در کمیت این کودکان و نه در بهبود زندگی شان پدید نیامده است. نیروهایی که از این کودکان بهره کشی می کنند، چنان در مافیاهای پرقدرت سازماندهی شده اند که نیروهای محلی یارای نزدیک شدن به آن ها نیست یا خود بخشی از این مافیا شده اند.

به یاد داشته باشیم، هنگامی که این کودکان را از کودکی محروم می کنیم، بسیاری چیزها مانند حق آموزش و حق بازی و زندگی شاد را از آن ها می گیریم. این پدیده به ویژه در کلانشهرها که نگاه انسان به پدیده های پیرامون نیز سرد و بی تفاوت است، بیش تر به چشم می آید.

روند امور اجتماعی یا سازماندهی جهان به گونه ایی شده است که بیش تر ما با همین چشمان سرد که تعبیر بسیار معناداری از گئورگ زیمل جامعه شناس برجسته آلمانی است، از کنار همه نابسامانی های اجتماعی می گذریم، زیرا در هراس هستیم که مبادا پای خودمان را بگیرد. برای این که سرنوشت این کودکان را تغییر دهیم نیاز نیست که چشم به راه رستاخیز یا یک انقلاب جهانی بمانیم. دگرگونی ها خرد خرد رخ می دهند و ناگهان به چشم می آیند.

نقش دولت ها در این زمینه بسیار برجسته است، اما نقش ما نیز به عنوان نهادهای مدنی یا فرد کم نیست. درخواست ساخت فضاهای اجتماعی برای این کودکان که بتوانند در آن تن خود را بشویند، خوراک گرم بخورند، و آموزش ببینند و ساعتی نیز برای آن ها نمایش اجرا شود یا فیلمی دل نشین تماشا کنند، درخواست بزرگی نیست. هم شهرداری ها و نهادهایی مانند سازمان بهزیستی می توانند این کار را انجام دهند و هم نهادهای مدنی و نیکوکاران.

هرکدام از ما در برابر این کودکان مسئولیت شخصی داریم و باید به آن عمل کنیم.

سایت کتابک در پیوند با این مقاله، مقاله‌های زیر را به شما معرفی می‌کند:

برای کودکان کهنه شده کار!

توان بخشی کودکان کار

کارهای سخت و خطرناک برای کودکان نه!

استثمار نوین کودکان در فضای مجازی