شعر آسمان، ای روشن و تاریک از محمود کیانوش

آسمان، ای­روشن و تاریک،

روز و شب بسیار زیبایی؛

شب به رنگ آب­نوس، اما

روزها هم­رنگ دریایی.

گاه گم هم­چون خیالی، گاه

چون حقیقت خوب پیدایی.

گاه آن بالا، بسی دوری،

گاه پنداری که این‌جایی.

شب هزاران چشم بیداری،

با همه گرم تماشایی.

روز در غربال خورشیدت

خرده‌ی الماس پالایی.

یک جهان تو زمین ماست،

تو پر از جمله جهان­‌هایی.