شعر بنفشه و بهار از افشین علاء

وقتی که مشکل برف 

با آب چشمه حل شد 

زنبور پر در آورد 

کندو پر از عسل شد 

هرجا که قهوه‌ای بود 

شد سبز پسته‌ای رنگ

هم روی دامن خاک 

هم روی صورت سنگ 

با این که سبز خوب است 

با این که سبزه زیباست 

اما دل زمین باز 

یک رنگ تازه می‌خواست 

این را بهار فهمید 

با خود بنفشه آورد 

سرتاسر چمن را 

رنگ بنفشه پر کرد 

باران گرفت شرشر

روی بنفشه تر شد

از پاکی بنفشه 

دنیا بنفش تر شد