دانش آموزان و امتحانات

پس از پایان امتحانات ترم اوّل، با طرح چند پرسش از دانش آموزان دوره ی راهنمایی، خواستم نظرات و احساسات خود را درباره ی امتحانات روی کاغذ بیاورند. خواندن پاسخ های آن ها، برای مسئولان آموزشی و پدران و مادران، خالی از فایده نخواهد بود.

پس از تمام شدن امتحانات چه احساسی داشتید؟

احساس کردم در آسمان پرستاره راه می روم. می توانستم ستارگانی را که در آسمان بی انتها وجود دارند، بشمارم. می توانستم پرواز کنم و با پرندگان آوازخوان همصدا بشوم. می توانستم همه ی ستارگان آسمان را بچینم و در صندوقچه دلم پنهان کنم
خیلی سخت بود، آسان بود، مزخرف بود، ولی تمام شد
چه قدر الکی خوندم؟ چرا نخوندم؟ ولی تمام شد
چه درس بخونی چه نخونی، تموم می شه
غمی توی دنیا ندارم
هیچ. احساس شادمانی برای خرخوان ها بیشتر است
تموم شد، ولی دوباره شروع می شه. باید روی زشت و بی خاصیت بعضی معلم ها را تحمل کنم
دستان سردش را یک ماه بر شانه ام نهاده بود و شانه به شانه ام می آمد. من هم یک ماه سردی دستانش را تحمل کردم و به ترانه ی بی صدایش گوش سپردم و حالا بازهم از دوردست ها نگاه های غضب آلودش را می بینم و سردی دستانش را هنوز احساس می کنم. دستان سرد، چشمان بی رمق، نگاه بی ترانه، گوش هایی پر شده از سکوت، همه خصوصیات اوست که نامش امتحان و شهرتش گم شدن در کوچه پس کوچه های غبارآلود ترس است.
بهترین روز سال است. یک روز با خیال راحت استراحت می کنیم.
بهترین احساس دنیا که به آدم دست می ده: احساس سبکی راحت شدن از همه چیز.
احساس راحتی می کنم.
اتفاق بزرگ.
بسیار شیرین و دلچسب بود، بخصوص بعد از امتحان تاریخ و دینی.
احساس سبکی کردم، انگار باری از روی دوشم برداشته شده. ولی استرس دارم، چون کارنامه را نداده اند، ولی بیشتر احساس آرامش می کنم.
هنگام امتحان استرس دارم.
مانند خطری بود که از بیخ گوشم گذشت و مانند زلزله ای وجودم را به هم ریخت و مانند سیلی بود که تمام هوش و حواسم را با خود می برد. آتشفشانی بود که قلبم را تکّه تکّه از درونش بیرون می ریخت و سکوتی بود که لحظه لحظه ی مرگم را در گوشم نجوا می کرد.
چه کیفی داشت. انگار از قفس رها شدم.
احساس خوبی داشتم، خیلی راحت شده بودم و می توانستم کارهای روزانه ام را به خوبی انجام دهم . اول احساسی شیرین وجود انسان را فرا می گیرد، امّا بعد از آن، دوباره همه چیز به فراموشی سپرده می شود
خوشحال و آسوده خیال.
دلشوره و اضطراب من تمام شد. درس خواندن به روال عادی و درس پرسیدن شروع شد.

نهضت قریشی نژاد – آموزگار

نویسنده

نضهت قریشی

Submitted by editor3 on س., 06/01/2010 - 11:17

پس از تمام شدن امتحانات چه احساسی داشتید؟

احساس کردم در آسمان پرستاره راه می روم. می توانستم ستارگانی را که در آسمان بی انتها وجود دارند، بشمارم. می توانستم پرواز کنم و با پرندگان آوازخوان همصدا بشوم. می توانستم همه ی ستارگان آسمان را بچینم و در صندوقچه دلم پنهان کنم
خیلی سخت بود، آسان بود، مزخرف بود، ولی تمام شد
چه قدر الکی خوندم؟ چرا نخوندم؟ ولی تمام شد
چه درس بخونی چه نخونی، تموم می شه
غمی توی دنیا ندارم
هیچ. احساس شادمانی برای خرخوان ها بیشتر است
تموم شد، ولی دوباره شروع می شه. باید روی زشت و بی خاصیت بعضی معلم ها را تحمل کنم
دستان سردش را یک ماه بر شانه ام نهاده بود و شانه به شانه ام می آمد. من هم یک ماه سردی دستانش را تحمل کردم و به ترانه ی بی صدایش گوش سپردم و حالا بازهم از دوردست ها نگاه های غضب آلودش را می بینم و سردی دستانش را هنوز احساس می کنم. دستان سرد، چشمان بی رمق، نگاه بی ترانه، گوش هایی پر شده از سکوت، همه خصوصیات اوست که نامش امتحان و شهرتش گم شدن در کوچه پس کوچه های غبارآلود ترس است.
بهترین روز سال است. یک روز با خیال راحت استراحت می کنیم.
بهترین احساس دنیا که به آدم دست می ده: احساس سبکی راحت شدن از همه چیز.
احساس راحتی می کنم.
اتفاق بزرگ.
بسیار شیرین و دلچسب بود، بخصوص بعد از امتحان تاریخ و دینی.
احساس سبکی کردم، انگار باری از روی دوشم برداشته شده. ولی استرس دارم، چون کارنامه را نداده اند، ولی بیشتر احساس آرامش می کنم.
هنگام امتحان استرس دارم.
مانند خطری بود که از بیخ گوشم گذشت و مانند زلزله ای وجودم را به هم ریخت و مانند سیلی بود که تمام هوش و حواسم را با خود می برد. آتشفشانی بود که قلبم را تکّه تکّه از درونش بیرون می ریخت و سکوتی بود که لحظه لحظه ی مرگم را در گوشم نجوا می کرد.
چه کیفی داشت. انگار از قفس رها شدم.
احساس خوبی داشتم، خیلی راحت شده بودم و می توانستم کارهای روزانه ام را به خوبی انجام دهم . اول احساسی شیرین وجود انسان را فرا می گیرد، امّا بعد از آن، دوباره همه چیز به فراموشی سپرده می شود
خوشحال و آسوده خیال.
دلشوره و اضطراب من تمام شد. درس خواندن به روال عادی و درس پرسیدن شروع شد.