آیا یونیسف فرشته نجات کودکان افغان می شود؟

یونیسف و وزارت امور خارجه افغانستان، برنامه کاری یونیسف در افغانستان برای سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ را تصویب کردند.

وخامت شرایط امنیتی و رخداد چند باره بلاهای طبیعی در افغانستان، سبب شد مردم افغانستان و به ویژه کودکان آن سال دشواری را پشت سر بگذارند. این مشکلات، مسئولان یونیسف و دولت افغانستان را بر آن داشته تا سرمایه ای بیشتر از ۴۰۰ میلیون دلار برای برنامه کاری چهار سال آینده یونیسف در افغانستان در نظر بگیرند.
بر اساس آمارها، نزدیک به نیمی از جمعیت کشور جنگ زده افغانستان، زیر ۱۸ سال هستند. چیزی نزدیک به ۱۵ میلیون نفر که ۵ میلیون تن از آن ها هنوز پنج سالگی را تجربه نکرده اند. 
با داشتن بیشترین آمار مرگ و میر کودکان زیر پنج سال، دسترسی نداشتن بیشتر از سه چهارم جمعیت کشور به آب آشامیدنی سالم و فراهم بودن تنها شرایط بهداشتی مناسب تنها برای ۳۰ درصد از جمعیت کشور، یونیسف، وضعیت کودکان افغان را وخیم توصیف می کند. افزون بر این ها، ۳۰ درصد کودکان کشور به ناچار، کار می کنند و ۴۳ درصد دختران پیش از رسیدن به ۱۸ سالگی تن به ازدواج می دهند.

کاترین بنگو، نماینده یونیسف در افغانستان، در مراسمی که به مناسبت اعلام تصویب برنامه کاری چهار ساله یونیسف در این کشور برگزار شد، از تلاش خستگی ناپذیر یونیسف برای بهبود شرایط زندگی کودکان سخن گفت. از این که یونیسف به تعهد خود برای فراهم کردن رفاه و رساندن کودکان به حقوق شان، در زمان صلح، شرایط دشوار جنگ و در بروز بلاهای طبیعی پایبند است.
یکی از بخش های مهم برنامه کاری آینده یونیسف در افغانستان، تلاش برای اجرای همه جانبه پیمان نامه حقوق کودک در این کشور است. افغانستان، چند ماه پیش، نخستین گزارش خود از وضعیت کودکان این کشور را در ارتباط با اجرای پیمان نامه حقوق کودک به سازمان ملل ارائه کرد.
در برنامه جدید، به وضعیت زنان و دختران نیز توجه ویژه ای شده است، چون رفاه زنان و دختران به میزان زیادی در رفاه کودکان اثر گذار است. زنان، مادر و پرستار هستند و تامین بخش بزرگی از درآمد و تولید در خانواده را بر دوش دارند. بنابراین، سلامت، میزان تحصیلات و جایگاه اقتصادی و اجتماعی آن ها نقش مهمی در رفاه و شرایط زندگی کودکان دارد. 
تلاش برای تامین بهداشت عمومی، تغذیه، آموزش و امنیت در شهرها و روستاهای بزرگ و مکان های دور افتاده و کوچک، بخش دیگر برنامه چهار ساله را تشکیل می دهد.
سومین بخش برنامه چهار ساله، تبادل اطلاعات با نمایندگی های یونیسف در کشورهای همسایه برای پیشرفت بهتر برنامه های ریشه کنی فلج اطفال، پشتیبانی از مهاجرانی که به کشور بازمی گردند و بهبود شرایط امنیت عمومی برای خانواده ها است.