نزدیک به ۱۰۰ نفر از دانش‌آموزان كلاس سوم این آموزشگاه، از آذر ماه ۱۳۸۷، وظیفه ی اجرای نمایشگاه جهان شناسی رابه عهده گرفتند. دانش‌آموزان به گروه های ۳، ۴ و ۵ نفری تقسیم شدند. هر گروه كشوری را انتخاب كرد تا درباره ی آن تحقیق كند و ضمن جمع‌آوری اطلاعات، درباره ی شیوه ی به نمایش گذاشتن این اطلاعات نیز تصمیم بگیرد.
درباره ی منابع مطالعه با دانش‌آموزان گفت‌وگو، و قرار شد از كتاب ها، بروشورها، مجله‌های جهانگردی و اینترنت استفاده كنند. با افرادی هم كه به این كشورها سفر كرده یا در آنجا تحصیل كرده‌اند، مصاحبه کنند و اطلاعات آن ها را گرد آورند. همچنین هر گروه با بخش فرهنگی سفارتخانه ی كشوری كه انتخاب كرده‌است، مكاتبه می کند و از این راه نیز اطلاعاتی به دست آورد. طبقه‌بندی اطلاعات را نیز مطرح کردیم: موقعیت طبیعی، وضع اقتصادی، نوع حكومت، جاذبه‌های گردشگری و فرهنگ مردم (غذا، پوشاک، آداب و رسوم و...) هر گروه کم و بیش ۵ ماه روی كشور مورد نظر خود كار كرد و برای برگزاری نمایشگاه آماده شد. روز قبل از گشایش نمایشگاه مدیر و آموزگاران وکارکنان مدرسه شاهد شور و شوق بی‌نظیر دانش‌آموزانی بودند كه غرفه ی خود را آماده می‌كردند و نوشته های تبلیغاتی برای دعوت به بازدیداز غرفه ی خود در راهرو و ورودی‌های مدرسه نصب می‌كردند.
آخرین جمعه اردیبهشت ۱۳۸۸ از ساعت ۹ صبح تا ۷ بعد از ظهر، خانواده‌ها، دوستان و بستگان دانش آموزان برای بازدید به مدرسه آمدند. از ساعت ۷:۳۰ صبح غذاهای هر كشور، صنایع دستی و لب‌تاب‌ها هم در غرفه ها آماده بودند. دانش‌آموزان بین افراد گروه تقسیم کاركرده بودند و هر دانش‌آموز حتماً کاری به عهده داشت. بچه ها كلیپ‌هایی هم تهیه كرده بودند كه با لب‌تاب به بازدیدكنندگان نشان می‌دادند، سرود ملی هر كشور نیز در غرفه ی ویژه ی آن کشور پخش می‌شد. دو سه نوع از غذاهای هر كشور روی یك میز چیده شده بود و دانش‌آموزان مواد تشكیل دهنده و طرز پخت آن ها را توضیح می‌دادند.
در بیشتر غرفه‌ها صنایع دستی و پوشاک مردم آن كشور در كنار جاذبه‌های گردشگری و به نمایش گذاشته شده بود و در چند غرفه هم دانش‌آموزان لباس محلی آن كشور را پوشیده بودند، از جمله هند.
گردانندگان غرفه‌ها، بروشورهایی برای معرفی كشور مربوط به خودو پرچم كوچكی از آن كشور تهیه كرده بودند و در اختیار بازدیدكنندگان می‌گذاشتند.
برای بازدیدكنندگان، علاقه‌مندی دانش‌آموزان و پیگیری آن ها در گردآوری اطلاعات جالب بود. برای مثال،اعضای گروهی كه كشور ارمنستان را معرفی می‌كردند گفتند برای گردآوری اطلاعات به محله ی سنگتراش‌هادر جلفا (كه ارامنه ی اصفهان در آنجا ساكن هستند) و كلیسای وانگ هم مراجعه كرده‌اند. نكته ی جالب اینکه هر غرفه یك كار ابتكاری ویژه داشت. به طور مثال، یكی از غرفه‌ها سرود ملی كشورش را ترجمه كرده بود و در اختیار علاقه‌مندان می‌گذاشت. در غرفه ی چین، نام افراد گروه به زبان چینی نوشته شده بود، گروه اسپانیا با فلش‌هایی به رنگ پرچم اسپانیا در روی زمین بازدیدكنندگان را به غرفه ی خود راهنمایی می‌كرد و در غرفه ی تایلند پیراهن دامادهای تایلندی كه از پوست آناناس درست می شود، جلب توجه می‌كرد. در غرف های دیگر، هنگام ورود بازدیدکنندگان، بچه ها به زبان همان كشور سلام و احوالپرسی می‌كردند و...
هیچ‌وقت مدرسه را این همه زنده و دانش‌آموزان را تا این حد سرحال و سرزنده ندیده بودم. آن ها با خوشحالی ۲۷ كشور جهان را در ۲۷ غرفه به شیوه‌ای زیبا و خلاقانه معرفی کردند، برای بازدیدكنندگان درباره ی آن كشور حرف زدند و به قول خودشان "كشف كردند" كه می‌توانند برای دیگران صحبت كنند. بسیاری از اولیا در برگزاری این نمایشگاه، مسؤلان و فرزندان شان را یاری كردند.
دانش‌آموزان سال های قبل هم برای تجدید خاطره ی خوش سال های گذشته به دیدن نمایشگاه آمده بودند.
افزودن دیدگاه جدید