آنتونی براون تصویرگر و نویسنده انگلیسی است که تاکنون بیش از چهل کتاب به چاپ رسانده است. او نخستین تصویرگر انگلیسی برنده جایزه هانس کریستین اندرسن است. افزون بر این تاکنون دو بار جایزه کیت گرین وی و سه بار جایزه امیل را از آن خود کرده است.
کتاب‌های براون به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند و تصاویر کتاب‌هایش در نمایشگاه‌های داخلی و بین المللی بسیاری شرکت کرده‌اند.
آنتونی براون در سال ۱۹۴۶در شفیلد انگلستان زاده شد. زمانی که یک سال داشت خانواده‌اش به دلیل افتتاح میکده‌ای در بردفورد به این شهر کوچ کردند. براون در رابطه با این محل کسب و کار خانوادگی می‌گوید: «آن گونه که به من گفته‌اند، گویا در خردسالی بر روی پیش‌خوان و یا میزهای میکده پدرم می‌ایستادم و برای مشتریان داستان‌هایی در مورد شخصیتی خیالی به نام تَکلِ خنگِ گنده تعریف می‌کردم. اما چیزی که خود به یاد می‌آورم این است که بخش عمده‌ی کودکیم را به همراه برادر بزرگترم مشغول ورزش، جنگیدن و نقاشی بودم. «او در کودکی به هنر علاقه فراوانی داشت و غالباً به همراه پدرش به طراحی و نقاشی می‌پرداخت. او هم چنین در مدرسه راگبی، فوتبال و کریکت بازی می‌کرد و آرزو داشت تا در بزرگسالی روزنامه نگار، طراح کاریکاتور یا مشت زن شود.
براون به دبیرستان کلکیتون رفت و در هفده سالگی وارد کالج هنر لیدز در رشته طراحی گرافیک شد. در این زمان بود که در زندگانی او تغییر بزرگی روی داد. او در مورد این اتفاق می‌گوید: «من تازه به تیم راگبی دعوت شده بودم، امری که بسیار برایم مهم و حیاتی بود، چرا که برادر بزرگترم نیز در همین تیم بازی می‌کرد. پدرم به تماشای بازی ما آمده بود. با هم به خانه برگشتیم و پدر مرد. به طرز وحشتناکی در نیم ساعت جان باخت، سکته کرد، آن هم در برابر چشمان من. «از دست دادن پدر تاثیری شدید و عمیق بر روی براون گذاشت. در پایان دوران تحصیل براون تصمیم گرفت تا به عنوان نقاش و طراح مشغول کار شود. اما به دلیل دشواری‌های اقتصادی با دیدن آگهی استخدام درمانگاه سلطنتی منچستر به عنوان تصویرگر پزشکی مشغول به کار شد.
او سه سال به این حرفه مشغول بود، هنگامی که احساس کرد این کار به دلیل واقعگرایی بیش از حد، حس تخیل و فانتزی او را ارضاء نمی‌کند، تصویرگری پزشکی را ترک و به عنوان طراح کارت‌های تبریک مشغول به کار شد. او حدود پانزده سال برای گالری گردُن فریزرکارت تبریک طراحی کرد. آنتونی براون در سال ۱۹۷۲ به جنوب انگلستان و به رمزگیت رفت. پس از مدت کوتاهی با ویلونیست محلی آنجا جین فراکلین آشنا شد و ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند است که هر دو دانش آموخته‌ی رشته ی هنر و موسیقی هستند. در همین دوران او شماری از کارت‌های تبریک و طراحی‌های خود را برای ناشران کتاب کودک فرستاد و برای نخستین بار با جولیا مک ری آشنا شد، فردی که از آن پس تا کنون ویراستار و مدیر برنامه‌های او است.
براون در ۱۹۷۶ نخستین کتاب خود را با نام از خلال آیینه‌ی جادو، به چاپ رسانید. این کتاب چندان مورد توجه قرار نگرفت، هرچند که هنوز هم تجدید چاپ می‌شود. پس از آن کتاب پیاده‌روی در پارک را نوشت و تصوگری کرد (کتابی که پس از بیست سال آن را بازآفرینی کرد و با عنوان صداها در پارک به چاپ رساند). پس از آن کتاب شکار خرس را چاپ کرد، کتابی که از نظر تجاری و اقتصادی موفق تر از دو اثر قبل بود. اما کتابی که نقطه‌ی اوج و آغاز دنیای حرفه‌ای آنتونی براون به حساب می‌آید گوریل نام دارد.
کتابی که در سال ۱۹۸۳ به چاپ رسید و اولین مدال کیت‌گرین‌وی را برای او به ارمغان آورد. براون بار دیگر در سال ۱۹۹۳ به خاطر کتاب باغ وحش مدال کیت‌گرین‌وی را به دست آورد. علاوه بر آن جایزه‌ی امیل را نیز سه بار به دست آورد. ابتدا برای گوریل در سال ۱۹۸۳، سپس برای آلیس در سرزمین عجایب در ۱۹۸۸ و در نهایت برای کتاب صداها در پارک در سال ۱۹۹۸. مهم‌تر آن که در سال ۲۰۰۰ به عنوان نخستین تصویرگر انگلیسی به سبب سال‌ها تلاش و خلاقیت در زمینه‌ی ادبیات کودک، موفق به دریافت جایزه‌ی جهانی هانس کریستین اندرسن شد. این جایزه برجسته‌ترین جایزه‌ای است که به مجموعه آثار یک نویسنده یا تصویرگر کتاب کودک اختصاص می‌یابد و آنرا نوبل کوچک نیز می‌نامند.
خرید کتاب‌های آنتونی براون
او در مورد تصاویر کتاب‌هایش و مخاطبان می گوید: «من این ایده را که به نام تصویرگری برای کودک، کتابی بسازم تا بزرگسالان از آن خوش‌شان بیاید و لذت ببرند، دوست ندارم. خوانندگان کتاب‌های تصویری من طیف وسیعی از گروه‌های سنی هستند، با قابلیت های متفاوتی از خواندن متن یا درک تصویر. بنا بر این من دوست دارم تا چیزهایی را در تصاویر کتاب یا متن‌هایم بگذارم تا کشف شوند. افراد با سنین متفاوت، کودکانی که قدرت درک ادبی یا بصری بالاتری دارند یا کودکانی که یک کتاب را بیش از ۳ یا ۴ بار بخوانند، می‌توانند این عناصر را کشف کنند و از این یافته ها به فراخور سنشان لذت ببرند.
من می‌دانم که کودکان در بیشتر موارد کتاب‌ها را به همراه بزرگترهایشان می‌خوانند. بزرگسالانی که به دلیل فعالیت‌های روزانه خسته و کسل هستند. آن ها اگر از کتابی که برای کودکانشان می‌خوانند لذت نبرند و به هیجان نیایند، خستگی و کسالت خود را به کودکان نیز انتقال خواهند داد. بنابر این در تصاویرم سعی بر آن دارم تا نکاتی قابل دیدن و کشف برای تمامی گروه‌های سنی قرار دهم تا بزرگسالان نیز هنگام خواندن کتاب‌ها از آن لذت ببرند و علاقه‌ی خود را به کودکان انتقال دهند.»
براون، مقام افتخاری ادبیات کودک و نوجوان بریتانیا برای سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ را به دست آورد.