پریان
آدم‌های بسیاری پس از سال‌ها به خانه و کاشانه‌ی خود در کودکی بازمی‌گردند. گاهی میان سازه‌های تازه و آدم‌های جدید، به دنبال جایی یا کسی آشنا می‌گردند؛ انگار همیشه گمشده‌ای در زندگی وجود دارد یا زخمی عمیق در دل هست که می‌توان در خاطرات کودکی ردی از آن پیدا کرد. در این میان، گاهی برکه‌ای، درختی کهن‌سال یا طنابی پوسیده بر درخت، از هر نشان و آدمی آشناتر است و ممکن است ما را تا سال‌های دور با خود ببرد.
چهارشنبه, ۲۳ فروردین