لورل دانو مادر و مادربزرگش را در توفان کاترینا از دست می دهد و سعی می کند راهی برای فائق آمدن بر دردهایش پیدا کند. او برای مدت کوتاهی در دسته ی تشویق کننده های تیم بسکتبال مدرسه قرار می گیرد و دوست تازه ای پیدا می کند. اما با وجود موفقیت در تیم و پیدا کردن دوستی خوب خاطرات رهایش نمی کنند. اورل به مواد مخدر روی می آورد و خیلی زود گرفتار طلسم ماده ای به نام ماه می شود. ماه فراموشی می آورد و لورل می تواند خاطرات دردناک را فراموش کند. اما خیلی زود همه چیز نابود می شود.
داستان حول دو محور می چرخد. موضوع اصلی اعتیاد و فراگیر شدن آن، دغدغه ی اصلی نویسنده است اما داستان با اشاره به توفان کاترینا و تغییرات محیط زیستی و پیامدهای فاجعه بار آن دو واقع مخاطب را درگیر دو موضوع کرده است.
زبان عاطفی داستان چنان خواننده را درگیر می کند که دلش می خواهد همراه دست های پرتوان موسی شود و لورل را از دام اعتیاد رها کند.
وودسون داستان را در بخش های کوتاه نوشته است که از نکات مثبت داستان است و قابلیت و کشش پذیری داستان را افزایش می دهد. وودسون با نگاهی واقعگرا مسئله ی اعتیاد را مطرح می کند، چرا که برای نوشتن این داستان یک سال را در مرکز بازپروری معتادان سپری کرده است.
تمایل به مواد مخدر و روی آوردن به آن به عنوان مسکنی برای تسکین دردها در لحظه اتفاق می افتد که در این داستان به خوبی آن لحظه به تصویر کشیده شده است. توجه به این داستان از این نظر اهمیت دارد که داستان هایی با این مضامین در ادبیات نوجوانان بسیار نادر است.