مراسم نکوداشت زنده یاد توران میرهادی با عنوان «آوای صلح و توران میرهادی» روز ۲۲ آبان ماه در سالن همایش‌های دیپلماتیک موسسه فرهنگی اکو برگزار شد.
مراسم نکوداشت زنده یاد توران میرهادی دکتر عباس جمال پور، استاد نگارگری، در این مراسم طی سخنانی با عنوان «نقش موسیقی در صلح» گفت: «قبل از هرچیز باید بدانیم صلح چیست؟ صلح فضیلتی است که از جان مایه می‌گیرد. این هنرمند برجسته کشور با اشاره به این شعر مولوی که «جان نباشد جز خبر در آزمون/ هر که را افزون خبر جانش فزون» گفت: «خبرها همه جا هستند اما مهم گیرنده خبر یعنی انسان است. انسان خبر را به سه صورت کلام، صوت و تصویر دریافت می‌کند.»
او با طرح نگاه مولوی به صلح و همچنین بیان دیرینه‌شناسی موسیقی، سخنان خود را با این نتیجه گیری به پایان برد که:«صلح مستلزم وجود تعادل، توازن و هماهنگی است.»
نوش آفرین انصاری، دبیر شورای کتاب کودک، در این نشست اظهار داشت: «توران میرهادی بانوی فرهیخته‌ای بود که هم تاریخ و هم ادبیات را خوب می‌شناخت. او جنگ جهانی دوم را با تمام وجود حس کرده و زیسته بود و مجموعه این عوامل به گونه‌ای در ایشان تاثیر گذاشته بود که به گواهی همگان پندار، کردار و رفتار ایشان در جستجوی صلح بود.»
دبیر شورای کتاب با بیان این که:«توران میرهادی صلح را می‌ساخت»؛ به سه بنای مدرسه فرهاد، شورای کتاب و فرهنگنامه کودکان و نوجوانان اشاره کرد و افزود: «ایشان بر این باور بودند که ادبیات پیام‌آور صلح و دوستی است و از این رو به دنبال گسترش ادبیات کودک و نوجوان بود. آغاز این حرکت راه‌اندازی نمایشگاه کتاب در سال ۱۳۳۵ بود که به تشکیل شورای کتاب در سال ۱۳۴۱ منتهی شد.»
به گفته نوش آفرین انصاری: «این بانوی صلح در سال ۱۳۵۸ نگران هویت کودکان و نوجوانان بود. از نظر ایشان صلح پایدار نه در جهانی شدن کورکورانه، بلکه در شناخت خود و احترام به دیگری ممکن است. از این رو گفتند که باید دست به کار تهیه و تدوین فرهنگنامه شد و در مقابل ابراز نگرانی‌های ما، پاسخ دادند: این کار همانند راه دشوار کوهی بلند است، اما کرامت مردان و زنان ایرانی از آن کوه بلندتر است و عشق و کار داوطلبانه از بودجه‌های کلان کارآمدتر است.»
هوشنگ مرادی کرمانی: «توران میرهادی مدام به نسل جدید می‌اندیشید»
هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده ادبیات کودک و نوجوان، به عنوان سومین سخنران، با اشاره به اینکه: «توران میرهادی یکی از خوشبخت‌ترین انسان‌های جهان بود»، گفت: «او احترام انسان‌ها را نسبت به خودش بر می‌انگیخت. او این احترام را به سادگی به دست نیاورده بود، بلکه حاصل کار و هوشیاری او بود.»
به گفته این نویسنده: «توران میرهادی با خود و جامعه‌اش به صلح رسیده بود و می‌توانست برای همه معضل‌ها و ناهمواری‌ها چندین راه پیدا کند.»
وی افزود: «او مدام به نسل جدید و نهال‌هایی که باید جامعه را اداره کنند می‌اندیشید. او کسی بود که فرزندش را در ماجرای سیل شمال از دست داد و دو سه روز بعد در مدرسه فرهاد حاضر شد و زمانی که متوجه شد، بچه‌ها برای رعایت حال او بازی نمی‌کنند، همه را به بازی دعوت کرد و گفت تمام بچه‌های ایران فرزند من هستند.»
فرزانه اخوت، عضو شورای نویسندگان فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، سخنران بعدی این مراسم بود که با اشاره به فعالیت‌های صورت گرفته در زمینه راه‌اندازی و تجهیز کتابخانه در سراسر کشور، گفت: «اگر از من بپرسند که چرا این قدر سفر م کنی و حاصل این فعالیت‌ها چیست؟ پاسخش فقط یک کلمه خواهد بود و آن صلح است.»
این پژوهشگر افزود:«چندی پیش یک نفر از من پرسید: رویای شما چیست؟ پاسخ دادم که من رویایم را زندگی می‌کنم. چون کتابخانه جایی است که رویای من تحقق پیدا می‌کند.»
وی افزود: «شاهنامه و فرهنگنامه دو ابزار اصلی در این فعالیت‌ها هستند. این دو نامه عزیزند. شاهنامه به دلیل آنکه سمبل، ریشه و بن ادبیات فارسی است و فرهنگنامه به این دلیل که به گفته خانم میرهادی برای این است که کودکان دارای پرسش شوند، فکر کنند و شایستگی انتخاب کردن داشته باشند.»
در بخش پایانی این مراسم، دکتر طیبه محمد، موسس و مدیر گروه سفیران صلح و دوستی، در سخنانی کوتاه ضمن تشکر از شرکت‌کنندگان، بر ادامه همکاری‌های نهادهای مختلف برای برگزاری مراسم‌هایی مشابه ابراز امیدواری کرد.
لازم به ذکر است اجرای برنامه نقالی به دو زبان، توسط سه تن از کودکان و نوجوانان از برنامه‌های دیگر این مراسم بود.
افزودن دیدگاه جدید