در سرزمین خورشید، پروازت را بلند بگیر!

روز کودک در ایران به یاد دخترکان خوراسان هستیم، آن جا که آشیانه‌ی خورشید است و افغانستان نامیده می‌شود. جایی که اکنون دوباره درهای مکتب‌ها یا مدرسه‌‌های دخترانه آن به دستور طالبان قفل خورده است. در بزرگداشت این روز، با الهام از سخن زیبای «توران میرهادی» که برای شکستن هر بند و قفلی همیشه می‌گفت «پروازت را بلند بگیر!» آرزو می کنیم و امیدواریم که سیاهی این شب تار با تابیدن نور زندگی بشکند.
 
 
 
در سرزمین خورشید
بر بال مرغک رنگ‌ها و آهنگ‌‌ها
بر فرازِ دره‌ها و کوه‌ها
پیچیده در  رنج‌‌ها و جنگ‌ها 
پروازت را بلند بگیر! 
 
در سرزمین خورشید
از بلندای سپید بدخشان
با رنگ لاجوردهای درخشان
سرریز بر کاشی گنبدهای نورافشان
همراه دخترکان دورمانده از درس و مشق هرات
پشت شیشه‌های غبارگرفته و مات
پروازت را بلند بگیر!
 
در سرزمین خورشید
از جایگاه بودای فروریخته‌ی بامیان
در کابل و هر جا که هست دختری دل‌‌شکسته و بی‌نشان
ایستاده پشت قفلِ درِ بسته‌ی مکتب و مدرسه
آن‌جا که دیوارهای بلند، سیاهی را می‌دهند نشان
پروازت را بلند بگیر!
 
در سرزمین خورشید
آن‌جا که زاده می‌شود خور 
بر چرخ آسمان، ستاره‌ی شید
پروازت را بلند بگیر!
قفل‌ها  را نشانه کن
امید را بهانه کن
آهنگ و ترانه کن
هر دانه را جوانه کن
شب را روانه کن!
تا اهریمن تباه به بند شود. 
باز هم صدای زنگ مکتب‌ات بلند شود
پروازت را بلند بگیر!
Submitted by admin on
روز کودک در ایران به یاد دخترکان خوراسان هستیم، آن جا که آشیانه‌ی خورشید است و افغانستان نامیده می‌شود. جایی که اکنون دوباره درهای مکتب‌ها یا مدرسه‌‌های دخترانه آن به دستور طالبان قفل خورده است. در بزرگداشت این روز، با الهام از سخن زیبای «توران میرهادی» که برای شکستن هر بند و قفلی همیشه می‌گفت «پروازت را بلند بگیر!» آرزو می کنیم و امیدواریم که سیاهی این شب تار با تابیدن نور زندگی بشکند.
 
 
 
در سرزمین خورشید
بر بال مرغک رنگ‌ها و آهنگ‌‌ها
بر فرازِ دره‌ها و کوه‌ها
پیچیده در  رنج‌‌ها و جنگ‌ها 
پروازت را بلند بگیر! 
 
در سرزمین خورشید
از بلندای سپید بدخشان
با رنگ لاجوردهای درخشان
سرریز بر کاشی گنبدهای نورافشان
همراه دخترکان دورمانده از درس و مشق هرات
پشت شیشه‌های غبارگرفته و مات
پروازت را بلند بگیر!
 
در سرزمین خورشید
از جایگاه بودای فروریخته‌ی بامیان
در کابل و هر جا که هست دختری دل‌‌شکسته و بی‌نشان
ایستاده پشت قفلِ درِ بسته‌ی مکتب و مدرسه
آن‌جا که دیوارهای بلند، سیاهی را می‌دهند نشان
پروازت را بلند بگیر!
 
در سرزمین خورشید
آن‌جا که زاده می‌شود خور 
بر چرخ آسمان، ستاره‌ی شید
پروازت را بلند بگیر!
قفل‌ها  را نشانه کن
امید را بهانه کن
آهنگ و ترانه کن
هر دانه را جوانه کن
شب را روانه کن!
تا اهریمن تباه به بند شود. 
باز هم صدای زنگ مکتب‌ات بلند شود
پروازت را بلند بگیر!

افزودن دیدگاه جدید

Plain text

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.

افزودن دیدگاه جدید

The comment language code.

Plain text

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
نویسنده (دسته بندی)
نوع محتوا
مقاله