شعر میهن خویش را کنیم آباد از عباس یمینی شریف

سر زد از پشت ابرها خورشيد

باغ و بستان دوباره زيبا شد

فصل سرما و برف و باد گذشت

موقع گردش و تماشا شد

در چمن بر درخت گل بلبل

وه چه شيرين ترانه‌ای دارد

هست خشنود و شادمان زيرا

وطنی، آشيانه‌ای دارد

کودکان اين زمين و آب و هوا

اين درختان که پرگل و زيباست

باغ و بستان و کوه و دشت همه

خانه ما و آشيانه‌ی ماست

دست به دست هم دهيم به مهر

ميهن خويش را کنيم آباد

يار و غم‌خوار همدگر باشيم

تا بمانيم خرم و آزاد