چشمه
مادران ما سال‌هاست که دیگر برای فرزندان‌شان نمی‌خوانند و کودکان ما سال‌هاست که دیگر هنگام خواب به جز بوسه‌ای شتابزده بر پیشانی از مادران شتابزده شان نشانی در کنار خود ندارند. کودکان دوره ما اکنون جای لالایی های آرام بخش و مهرآمیز مادران که ترس ها و کابوس‌های کودکانه‌شان را از روح آن‌ها می‌راند و برای رفتن به دنیای خیال‌انگیز خواب آماده می‌کرد، کنار تلویزیون و رایانه و با آنچه از این رسانه‌ها در ذهن‌شان باقی می‌ماند به خواب می‌روند.
یکشنبه, ۱۹ آبان