رابرت لوئیس استیونسون شاعر و نویسنده و مقاله نویس اسکاتلندی است که از سوی بسیاری از نویسندگان از جمله خورخه لوئیس بورخس، ارنست همینگوی، جیمز ماتیو بری و رودیارد کیپلینگ ستایش شده است.
رابرت لوئیس استیونسون استاد نگارش داستان‌های ماجرایی در سده‌ی نوزدهم است و داستان «جزیره‌ی گنج» او پس از «رابینسون کروزوئه» اثر دانیل دفو، برجسته‌ترین داستان ماجرایی به شمار می‌رود. برایان دبلیو الدرسن (۱۹۵۹) بر این باور است که او تاثیر گذارترین نویسنده در ادبیات کودکان پس از دانیل دفو است.
رابرت لوئیس استیونسون در سال ۱۸۵۰در ادینبورگ زاده شد. پدرش مهندس فانوس دریایی بود. والدین او اگرچه بسیار دین‌دار بودند، درباره‌ی فرزند خود سختگیری نمی‌کردند. اما باورهای عامیانه‌ی پرستارش او را به کابوس‌های شبانه دچار می‌کرد، شاید به همین سبب بود که پس از ورود به دانشگاه کم‌کم از اصول خانوادگی و دین رویگردان شد. رابرت کودک دیرآموزی بود و خواندن را در ۷ یا ۸ سالگی آموخت، ولی پیش از آن هم داستان‌هایش را به مادر و پرستارش دیکته می‌کرد و آن‌ها می‌نوشتند.
استیونسون نخست در دانشگاه ادینبورگ رشته‌ی مهندسی خواند، اما پس از مدتی آن را نیمه رها کرد و به تحصیل علم حقوق پرداخت و به سبب گرایش‌های ادبی‌اش همکاری با یک مجله را آغاز کرد. در سال ۱۸۸۰ با فنی آزبرن امریکایی ازدواج کرد و به امریکا رفت. او نویسندگی را با نوشتن سفرنامه آغاز کرد و در سراسر زندگی‌اش شعر سرود. اولین اثر موفق استیونسون، داستان ماجرایی «جزیره‌ی گنج» درباره‌ی راهزنان دریایی بود که نخست به شکل داستان دنباله‌دار در مجله و سپس به شکل کتاب منتشر شد.
او بین سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۶ با انتشار داستان‌های «خدنگ سیاه»، «دکتر جکیل و مستر هاید» و «گروگان» به اوج موفقیت رسید. هنری جیمز، رمان نویس امریکایی «گروگان» را شاهکار استیونسون می‌داند. مجموعه شعری که با الهام از دوران کودکی‌اش سروده، از آثار ارزشمند اوست. استیونسون چندین مقاله نیز درباره‌ی سرشت کودکی دارد.
او در سوم دسامبر ۱۸۹۴ بر اثر خونریزی مغزی در گذشت. بر آرامگاه‌اش، قطعه‌ای از سروده‌ی خود او به نام «فاتحه» نوشته شده است. در سال‌های ۱۹۰۴ و ۱۹۸۷ به یاد استیونسون، دو بنای یادبود ساخته شد و در سال ۱۹۹۴ بانک سلطنتی اسکاتلند به مناسبت صدمین سالگرد درگذشت‌اش اسکناس‌های یک پوندی با تصویری از او چاپ کرد.