دیوید آلموند (زاده مه ۱۹۵۱ / اردیبهشت ۱۳۳۰ ش.) نویسنده انگلیسی که از سال ۱۹۹۸ /۱۳۷۷ ش. حدود ۲۶ عنوان کتاب برای کودکان و نوجوانان نوشته است که بر هریک نقدهای ستایش‌آمیزی نوشته شده است. او یکی از ده نویسندهٔ کودک و یکی از سه نویسندهٔ انگلیسی است که به جایزهٔ معتبر بین‌المللی هانس کریستین اندرسن دست یافته‌است.
نخستین رمان آلموند به ناماسکلیگ (۱۹۹۸) در سال ۲۰۰۷ / ۱۳۸۶ ش.، در هفتادمین سالگرد مدال کارنگی بریتانیا یکی از ده اثر برتری بود که جایزه گرفت. این کتاب در یک انتخاب همگانی برای شناخت بهترین آثار، در فهرست کوتاه رتبه‌بندی در جایگاه سوم قرار گرفت.
دیوید آلموند در نیوکاسل آپُن‌تاین زاده شد و در روستای «فلینگ» انگلستان پرورش یافت. پدرش مدیر اداره‌ای در کارخانهٔ مهندسی و مادرش یک تایپیست تندنویس بود. او در آکادمی کاتولیک «یوسف مقدس» بزرگ شد و چهار خواهر و یک برادر داشت. او در کودکی آرزو داشت نویسنده شود و داستان‌هایی نوشت و آن‌ها را در کتابچهٔ کوچکی چسباند. او کودکی خود را یک لذت و همچنین یک غم بزرگ توصیف می‌کند، زیرا خواهر کوچک و پدرش را در کودکی از دست داد. آلموند درباره زندگی‌نامه‌اش می‌گوید: «من در خانواده‌ای بزرگ در یک شهر کوچک شیب‌دار مشرف به رودخانهٔ «تاین» بزرگ شدم. آن‌جا محل معادن قدیمی زغال سنگ، خیابان‌های تراس‌دار تیره و تار، مغازه‌های عجیب‌وغریب، املاک جدید و تپه‌های پُر از علف‌های وحشی بود. زندگی ما با رویدادهای رازآلود و غیرمنتظره‌ای پُر شده بود و بسیاری از داستان‌هایم با الهام از مکان و مردم آن‌جا است. من همیشه می‌خواستم نویسنده باشم، هرچند تا هنگامی که بزرگ شدم، در این باره، کم‌وبیش چیزی به کسی نگفتم. من برای بزرگ‌سالان نیز مانند بچه‌ها نامه می‌نویسم. در طول عمرم پُستچی، فروشندهٔ دوره‌گرد، سردبیر و آموزگار بوده‌ام. در جاهای گوناگونی زندگی کرده‌ام، برای نمونه، در دریای شمال، «منچستر»، در خانهٔ رعیتی در «سافک». نخستین داستان‌هایم را بیش‌تر در ساختمانی دور در «نورفک» نوشتم. نوشتن می‌تواند دشوار باشد، اما گاهی آن را گونه‌ای جادو احساس می‌کنم.»
آلموند در دانشگاه شرق انگلستان و پلی‌تکنیک «نیوکاسل» تحصیل کرد. پس از پایان تحصیل، پنج سال به آموزگاری پرداخت و سپس به بخش هنرمندان در «نورفولک» رفت و بر نوشتن متمرکز شد. او پس از چندی به نیوکاسل بازگشت و همچنان که به ویرایش مجلهٔ ادبی Panurge می‌پرداخت، پاره‌وقت آموزگار کودکان با نیازهای ویژه شد.
آلموند نخستین مجموعه داستان خود را به نام «شب‌های بی‌خواب»، در سال ۱۹۸۵ / ۱۳۶۴ ش. منتشر کرد. مجموعهٔ دوم او «گونه‌ای از بهشت» در سال ۱۹۸۷ / ۱۳۶۶ ش. رونمایی شد. پس از آن، آلموند مجموعه داستانی نوشت که در دوران کودکی طرح آن را ریخته بود و سرانجام با نام «شمارش ستاره‌ها»، در سال ۲۰۰۰ / ۱۳۷۹ ش. منتشر کرد. هفت سال بعد، بیش از چهار رمان خلق شده توسط آلموند در فهرست کوتاه مدال‌آوران جایزهٔ کارنگی که پنج تا هشت کتاب را به خود اختصاص می‌دهد، قرار داشتند.
پس از رمان اسکلیگ، داستان‌ها و نمایشنامه‌های او نیز موفقیت جهانی و تحسین منتقدان فراوانی را به ارمغان آورد. کتاب‌هایی مانند: «بوته‌زار کیت» (۱۹۹۹)، «چشم بهشتی» (۲۰۰۰)، «قلب پنهان» (۲۰۰۱)، «آتشخواران» (۲۰۰۳)، «گل» (۲۰۰۵)، «تابستان زاغچه» (۲۰۰۸)، و «نام من میناست» (۲۰۱۰).
دیوید آلموند با هنرمندان برجسته و تصویرگرانی مانند پُلی دانبار، «پدر پرندهٔ من» و «پسری که تا ماه بالا رفت»، و همچنین استفان لامبرت «کیت، گربه و ماه» و دیو مک کین «وحشی» و «پدر اسلاگ» و = «موش، پرنده، مار، گرگ» همکاری داشته است.
نمایشنامه‌های او عبارت است از: «دختر وحشی»، «پسر وحشی»، «پدر پرندهٔ من»، «نوح و فلاد». دو نمایشنامه اسکلیگ و بوته‌زار کیت را هم از این دو داستانش اقتباس کرده است.
رمان آلموند به نام «داستان واقعی هیولا بیلی‌دین» (۲۰۱۱) برای دو گروه مخاطب منتشر شد: «پنگوئن وایکینگ» برای بزرگ‌سالان؛ و «پافین» برای نوجوان.
«پسری که با پیراناها شنا می‌کند» (با تصویرگری الیور جفرز). آثار آلموند بسیار فلسفی است و همچنان که برای کودکان گیرایی دارد برای بزرگ‌سالان نیز می‌تواند جذاب باشد. موضوع‌های متداول در سرتاسر این کتاب‌ها عبارتند از روابط پیچیده میان تضادهای ظاهری مانند زندگی و مرگ، واقعیت و خیال، گذشته و آینده. شکل‌های گوناگون آموزش، رشد، و سازگاری با تغییر، و ماهیت «خود».
زهره قایینی، رئیس هیئت داوران جایزه هانس کریستین اندرسن در سال ۲۰۱۰ دربارهٔ آلموند می‌گوید: «آلموند دربارهٔ کودکان در بحران می‌نویسد و به آن‌ها امید می‌دهد.» و بر این باور است که کتاب‌های آلموند برای کتاب‌درمانی مناسب‌اند.
هیئت داوران سبک رئالیسم جادویی دیوید آلموند را در رمان‌های فلسفی‌اش که هم برای مخاطبان کودک و نوجوان و هم بزرگ سالان جذاب است، ستودند. » آلموند در همان هنگام، نامزد بریتانیایی برای جایزهٔ آسترید لیندگرن نیز بود. اکنون دیوید آلموند استاد نوشتن خلاق در دانشگاه بث اسپا است.
کتاب‌های دیوید آلموند به ترتیب انتشار آن‌ها:
۱. شب‌های بی‌خواب (۱۹۸۵)
۲. گونه‌ای از بهشت (۱۹۹۷)
۳. اسکلیگ (۱۹۹۸)
۴. بوته‌زار کیت (۱۹۹۹)
۵. شمردن ستاره‌ها (۲۰۰۰)
۶. چشم بهشتی (۲۰۰۰)
۷. قلب پنهان (۲۰۰۱)
۸. بال‌هایت کجا بودند؟ (۲۰۰۲)
۹. آتشخواران (۲۰۰۳)
۱۰. گل (۲۰۰۵)
۱۱. پدر پرندهٔ من (۲۰۰۷)
۱۲. تابستان زاغچه (۲۰۰۸)
۱۳. پسری که تا ماه بالا رفت (۲۰۱۰)
۱۴. نام من میناست (۲۰۱۰)
۱۵. داستان واقعی هیولا بیلی دین (۲۰۱۱)
۱۶. پسری که با پیراناها شنا می‌کند (۲۰۱۲)، با تصویرگری الیور جفرس
۱۷. موش، پرنده، مار، گرگ (۲۰۱۳)، با تصویرگری دیو مک کین
۱۸. آهنگی برای آل گری (۲۰۱۴)
۱۹. بندبازان سیرک (۲۰۱۴)
۲۰. رنگ خورشید (۲۰۱۸)
کتاب‌های تصویری و رمان‌های گرافیکی
۱. کیت، گربه و ماه، تصویرگری استفن لامبرت (۲۰۰۴)
۲. وحشی، تصویرگری مک کین (۲۰۰۸)
۳. پدر اسلاگ، تصویرگری مک کین (۲۰۰۹)
۴. سد، تصویرگری لوی پینفولد (۲۰۱۸)
مترجم: غزل برهانی