تعداد بچه هایی که عاشقانه منتظر رسیدن اولین روز کلاس اول دبستان هستند اندک است. کم تر بزرگ تری می تواند در اطرافش جمله ی «عاشق مدرسه رفتنم» را بشنود. انید بلایتون، نویسنده ی انگلیسی قرن بیستم، این بار شخصیتی آفریده است که مدرسه را کمی بیشتر از معمول دوست دارد. او در کتاب شرورترین دختر مدرسه مبصر می شود ماجرای «الیزابت» را ادامه می دهد؛ دختری که در قسمت اول کتاب «شرورترین دختر مدرسه» تقریبا همه ی کارهای خلاف مقررات مدرسه ی «وایتلیف» را انجام داده و سرانجام به آرامش رسیده بود.
او منتظر است تا به مدرسه بازگردد و در نقش مبصر، سال اولی ها را هدایت کند، اما قضیه با ورود « آرابلا» به خانه و بعد مدرسه کمی فرق می کند.
آرابلا شبیه عروسک های تزیینی لباس می پوشد، رفتارشایسته ای دارد، و «ظرافت» و به قول نویسنده ی کتاب «حماقت» را هم زمان دارد. او از فضای حاکم بر مدرسه دل خوشی ندارد و دوست دارد فضایی شایسته تر و خانمانه تر داشته باشد، تا هم زیبایی اش تحسین شود و هم عملکردش. از طرف دیگر الیزابت چندان در نقش مبصر موفق عمل نمی کند. زیاد هم تقصیری ندارد، حل مسئله دزدی کار آسانی نیست. کمک کردن او به دوستان دیگرش روند خوبی را طی نمی کند.
در این بین ارتباطش با جولیان، پسر باهوش اما درس نخوانِ تازه وارد، نیز وارد مرحله ی دیگری می شود.
با این که این کتاب قدیمی است و فضایش شاید برای بچه های امروز قدیمی به نظر برسد. اما باز هم چیزهایی برای خواندن دارد. اضطراب روز اول مدرسه و تطبیق دادن خود با محیط، کمبودهایی که سبب می شود بچه ای دست به دزدی بزند، و این که چگونه می توان وقتی غم و اندوه بر کسی غلبه می کند به او کمک کرد، از موضوع های این کتاب است.