گورکن گفت: "وزغ خودخواه و سبک سر باز هم دچار غرور ثروتش شده و قصد دارد باز هم ماشیش را عوض کند. باید مدتی با او زندگی کنیم تا او را سر عقل بیاوریم."
داستان "باد در شاخه های بید" داستان ماجرا جویی های سرخوشانه ی وزغ، موش آبی، موش کور و گورکن و بازی و شیطنت آنها در میان قایق ها و لذت بردن از خوراکی های خوشمزه و ماجراجویی در وایلدوود است.
داستان با توصیف های پر معنا و تخیل نیرومند پیش می رود. این داستان فانتزی با موضوع دوستی، از نمونه داستان هایی است که هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند از آن لذت ببرند و از این جهت در شمار آثار کلاسیک قرار می گیرد.
نویسنده از حیوانات استفاده کرده تا به زندگی انسان ها بپردازد. آن ها رفتار های انسانی دارند و به بهانه این رفتار، طبقه یا افراد خاصی به مسخره گرفته می شوند.
یکی از نکات برجسته داستان، توجه به خرد و خرد ورزی و اندیشیدن است. تنها عقل و درایت است که مشکلات را حل می کند نه جدال و جنگ و به کار بردن حیله و نیرنگ.
داستان سبک خاصی دارد. منطق زمان در آن درهم ریخته است. از اتومبیل و قطار و سردابه های قرون وسطی هم زمان با هم سخن گفته می شود. واقعیت های بیرونی گاهی با خیال پردازی های درونی در هم می آمیزد. وزغ با آن اندازه کوچک به آسانی لباس زن رختشوی را می پوشد و از فاصله های اجتماعی گذر می کند و خواننده کتاب خوان از این سبک هنرمندانه نگارش لذت می برد.
در نثر کتاب دوگانگی هنرمندانه ای وجود دارد. در یک پاراگراف از ابتدا تا انتها، زبان گاه ساده است و گاه به ادبیات کهن پهلو می زند. گاه شاعرانه است و گاه طنزی تیز و پنهان دارد.
اهمیت دادن به دوستی، از خود گذشتگی و احساس مسئولیت در برابر دیگران، در این اثر اصیل و ماندنی با سبکی متفاوت مطرح می شود. نویسنده نه شعار می دهد و نه قصد دارد خواننده را نصیحت کند. این ویژگی هاست که اثر را دلپذیر می کند.