تسلط ماشین‌ها بر آدم‌ها موضوعی است که در دهه‌ی اخیر بسیار مطرح شده و حتی بن‌مایه‌ی رمان‌ها و فیلم‌های بسیاری شده است. «کریس ریدل» نویسنده‌ی توانای کتاب‌های کودک در کتاب «کارگاه وندل» به ساده‌ترین و جذاب‌ترین شکل ممکن سعی دارد به همین موضوع اشاره کند.
سازنده‌ی ربات‌ها و ماشین‌ها در این کتاب یک موش است. شخصیتی که کودکان به‌آسانی با آن رابطه می‌گیرند و عاشقش می‌شوند. وندل موشی است که عاشق ساختن و اختراع کردن است و تمام مدت در حال آزمون و خطا و تولید یک ماشین یا دستگاه تازه است.
طبق روالِ بیشترِ مخترعان، کارگاهی شلوغ دارد که «کریس ریدل» به‌خوبی از پس نمایش آن برآمده است. هیچ جزئیاتی، حتی یک پیچ کوچک، از نظر او دور نمانده و با ظرافت در تصاویر نقش بسته است.
«وندل» پی چاره گشت و رباتی ساخت تا در کارها کمکش کند. اما ربات کارایی لازم را نداشت و دور انداخته شد. این بار «وندل» ربات بهتر و پیشرفته‌تری ساخت که شکل ظاهری آن شبیه یک موش خیلی بزرگ بود و نامش را «وندل بات» گذاشت.
«وندل بات» همه‌ی کارها را به‌خوبی انجام می‌داد و کارگاه وندل را همیشه پاکیزه نگه می‌داشت. تا اینکه روزی تشخیص داد خودِ وندل هم چیز اضافه‌ای است و باید دور انداخته شود.
نویسنده به زیبایی به هوش مصنوعی اشاره می‌کند که از مغز انسان الهام گرفته شده است و اگر روزی این سیستم کارش را به‌درستی انجام دهد، شاید سازنده‌ی خودش را هم حذف کند! موضوع بسیار مهمِ کتاب نگاه انسان‌گراست که از دل یک داستان مصور کودکانه بیرون زده است.
با توجه به سرعت پیشرفت دانش بشر در عرصه‌ی استفاده از ربات‌ها و هوش مصنوعی، خواندن این کتاب در سنین پیش از دبستان و آغاز دبستان می‌تواند بسیار مفید باشد. از سویی خلاقیت و دست‌ورزی موضوع مهم دیگر کتاب است که خواندن آن و در ادامه انجام دادن بازی‌های ساخت‌و‌ساز، تمرین خوبی برای تقویت قدرت ذهن و دست و هماهنگی بین این دو به شمار می‌آید.
صفحه‌ی آخر کتاب با یک تصویر به پایان می‌رسد. «وندل» در حال بررسی نقشه‌ی ماشینی تازه است و پشت به بیننده دارد. گویی تصویرگر کتاب سعی دارد کنجکاوی خواننده را برانگیزند و این سؤال را در ذهن ایجاد کند که اختراع بعدی وندل چه خواهد بود؟